Historische
achtergronden
uw gids
Hieronder kan u een bundeling van historische achtergronden
van onze verschillende instrumenten terugvinden.
Klavecimbel
Een korte geschiedenis volgens de Encyclopedia Brittanica..
De klavecimbel is een snaarinstrument waarin snaren in trilling worden gebracht door te tokkelen.
Het was één van de belangrijkste klavierinstrumenten in de Europese muziek van de 16e tot de eerste helft van de 18e eeuw.
Over het algemeen heeft een klavecimbel twee of meer sets snaren, die elk verschillende tonen kunnen produceren. Als de ene set een octaaf hoger klinkt dan de andere spreken we van een 4-voet register, terwijl een set snaren op dezelfde toonhoogte een 8-voet register wordt genoemd. In sommige 20e eeuwse klavecimbels is er een 16-voet register toegevoegd dat een octaaf lager klinkt. De toon van een klavecimbel wordt versterkt door een klankbord dat onder het horizontale vlak van de snaren is geplaatst. De snaren gaan over een brug die aan het klankbord is vastgelijmd en die hun vibratie erop overdraagt.
De oudste nog bestaande klavecimbels werden in het begin van de 16e eeuw in Italië gebouwd. Er is weinig bekend over de vroege geschiedenis van het klavecimbel, maar tijdens de 16e-18e eeuw onderging het een aanzienlijke evolutie en werd het een van de belangrijkste Europese instrumenten. Er ontstonden nationale bouwscholen, met name in Italië, Vlaanderen, Frankrijk, Engeland en Duitsland. Een verfijnde decoratie met beschilderde deksels werd in de rijke 17de eeuw modieus.
De meeste grote barokcomponisten speelden of schreven voor het klavecimbel. Tegen het midden van de 18e eeuw was van de klavecimbel uitgegroeid tot een normaal kompas van vijf volledige octaven, drie of meer snaren en vaak twee toetsenborden. Op dit moment begon het te concurreren met de nieuwe pianoforte, die zacht of hard kon spelen volgens de druk van de vingers op de toetsen. Het klavecimbel kon deze dynamische gradatie niet aan en werd overweldigd door de piano. Het klavecimbel werd eind 19e eeuw nieuw leven ingeblazen en het blijft evolueren - maar niet noodzakelijkerwijs verbeteren - in de handen van moderne bouwers en componisten.
Forte piano
De fortepiano is een vroege versie van de piano, uit de 18e en vroege 19e eeuw. In tegenstelling tot de klavecimbel of spinet kan op een fortepiano o zwel hard (forte) als zacht (piano gespeeld worden. Componisten zoals Haydn, Mozart en de jonge Beethoven schreven pianomuziek voor de pianoforte. Vanaf Beethoven's tijd begon de fortepiano snel te evolueren met als hoogtepunt de ontwikkeling van de moderne piano zoals wij die nu kennen. De oude fortepiano raakte in onbruik er verdween voor vele decennia uit de muziekwereld. In de 20ste eeuw kende het instrument een heropleving dankzij de interesse in historisch geïnspireerde opvoeringen. Tegenwoordig worden fortepiano's dan ook opnieuw in gespecialiseerde ateliers vervaardigd.